First impressions and more
05 April 2015 | Verenigde Staten, Ocala
Nou hier is het dan, mijn eerste reisverslag!
Sinds maandagavond 30 maart ben ik in Ocala, Florida. Na een reis van ruim 26 uur, geen slaap vanwege lastige mede passagiers (lees huilende baby's en snurkende mensen) was ik dan eindelijk geland in Orlando.
Airport Orlando is een en al Disneyworld, en daar liep ik dan opzoek naar de shuttle naar Ocala, hongerig en op mijn vrolijkst. Het enige eten wat ik kon vinden was Mac Donalds of Burgerking. In beide had ik weinig trek dus dat was even leven op drop die ik mee had gekregen van het thuisfront.. Eindelijk in de shuttle en op naar Ocala, ik werd ondertussen behoorlijk zenuwachtig. Aangekomen op de afgesproken plaats zou ik binnen 15 minuten worden opgehaald. Echter werden dit 45 minuten (amerikanen nemen de tijd niet zo nauw). Vervolgens kwam er een mega truck aanrijden met Redfield Farms op de deur. Die moet ik hebben!
Onderweg naar het huisje op Ocala Palms, een park voor gepensioneerde mensen. ( ja je leest het goed) Kon ik maar aan een ding denken: slapen!
Helaas zijn jetlags niet mijn ding en werd ik om 4 uur in de nacht wakker, en ik kon echt niet meer slapen.
Geduld is erg belangrijk hier in Ocala Palms, iedereen rijdt in golfkarretjes en onze trucks passen er niet tussendoor.. Niemand doet hier btw de deur van de auto of het huis op slot. Oude mensen zullen ons niet zo snel bestelen namelijk! Afijn, op naar de eerste werkdag!
Alex, een meisje uit Duitsland welke ook op de Farm werkt legde mij uit hoe het er bij Redfield aan toe gaat, en vooral dat iedereen erg aardig is! Ze zat bij mij in het huisje, samen met Erin, een meisje uit Amerika.
Daar was niks van gelogen, iedereen is hier erg aardig en ik kon direct aan de slag. Ze hebben twee farms, eentje heeft Emil pas gekocht en daar staan alle jonge paarden en drachtige merries. Op de andere farm staan de hunter en showjumping paarden. Ze hebben hier geen automatische drinkwaterbakken, dus naast brokken geven we d.m.v. een tuinslang de paarden water. Wat een werk! 70 paarden water geven duurt wel even haha. Gelukkig doe ik dit niet alleen, iedereen helpt mee met voeren en water geven.
Vervolgens mocht ik direct paarden gaan rijden. Waaronder een hunter paard. Nou wat een paard, heel anders om te rijden! Maar daar zal ik verder niet op in gaan ;)
De eerste avond terug in het huisje, nog steeds doodmoe van de jetlag, had ik gehoopt op een lekkere warme maaltijd die klaar zou staan. Helaas bleek dit niet het geval, er was niemand thuis en er kwam voorlopig ook niemand thuis. Achteraf blijkt dat Erin en Alex veel langer werken en pas later thuiskomen. Eerste avond was dus geen succes...
Slapen ging me nog steeds niet goed af, het is hier namelijk 6 uur eerder dan in Nederland! Daar moest ik echt aan wennen. De tweede dag verliep zo ongeveer hetzelfde als hierboven beschreven. Alleen was het woensdag 1 april erg warm, 27 graden! Geen 1 april grap. Dus de zowel ik als de paarden waren blij als de training erop zat. Er werken hier een hoop Mexicanen, zij doen de stallen en helpen bij het voeren en wassen van de paarden. Nou vandaag wilde ik heel graag zelf alle paarden wassen haha!
De stalmanager vroeg aan mij hoe het mij beviel in het huisje, en of ik niet liever in het andere huisje wilde wonen. Dat leek me heel erg gezellig, daar zijn namelijk 4 andere meiden van mijn leeftijd welke dezelfde werktijden hebben. Een stuk gezelliger bleek al direct! We gingen met zijn allen naar de supermarkt... O MIJN GOD die supermarkten hier zijn mega groot. Ik wilde graag appels hebben, nou er zijn (niet overdreven) ik denk wel 25 verschillende appelsoorten verkrijgbaar. Dit geldt voor alles, van chips tot vlees tot ijs. Ja heel veel Ben&Jerry ijs hebben ze hier. In extra grote family packs (kijk niet raar op als ik 40 kilo zwaarder terug kom).
'Even' naar de supermarkt was voor mij een serieus uitje en bezienswaardigheid.
Hier op stal staat Fandango HX, een goedgekeurde hengst uit Nederland. Er waren kopers voor geweest en zeer waarschijnlijk is hij verkocht. Daarom was er donderdag een barbecue voor iedereen van de farm! Zo'n barbecue houdt in dat er veel hotdogs, cheeseburgers, chips en corona doorheen gaan. Maar o zo lekker en gezellig! Het was vooral leuk om mijn collega's beter te leren kennen.
Vrijdag was een rustige dag, alle paarden waren namelijk donderdags ingeënt dus rijden zat er niet in. In plaats van dat de stalmanager ons naar huis laat gaan, moesten we blijven. 'In het geval dat...' vrijdag was dus een dag van lekker in de zon zitten en namen bedenken voor het nieuwe veulentje dat is geboren!
Vandaag, zaterdag 5 apri,l terwijl iedereen aan het genieten is op Paaspop zit ik hier op de bank Frozen te kijken met een schooiende franse bulldog voor m'n neus.... En ik heb het serieus super naar mijn zin! Paaspop haal ik volgend jaar dubbel en dwars in, iedere dag hier is een hele ervaring tot nu toe. Vandaag heb ik een echte cheerleader ontmoet (jaja haar broer werkt op de farm) en een echte sherrif auto gezien. Ze bestaan echt!! En niet alleen in films haha. Vandaag was een zeer warme dag, 31 graden en amper wind (iemand jaloers?). Ik heb een zeer schokkende ontdekking gedaan, alle racepaarden hebben een tatoeage op de binnenkant van hun bovenlip. In de mond dus. Emil heeft een paar racepaarden, gewoon omdat het kan. Eentje daarvan is geblesseerd en staat bij ons op de farm. Tijdens het borstelen kwam ik erachter. Ik schrok me dood! Vertel me niet dat een van de mensen die dit leest dat al wist? Ik niet dus. Ze doen het in plaats van een chip ofzo, heel apart. Google het maar, dan zie je hoe het eruit ziet!
Via de stalmanager, kregen we te horen dat er een barbecue in de buurt is. Cassy ik en Katrina besloten om daar heen te gaan. Barbecue crashen zoals we het noemen!
Onderweg, ik mocht rijden in de truck, op zoek naar die ene farm waar de barbecue was. Nou dat is nog niet zo makkelijk, aangezien Ocala alleen maar uit paardenbedrijven bestaat! Uiteindelijk toch gevonden.
Woorden kunnen niet beschrijven hoe mooi en luxe het daar is zeg! Inclusief brutale eekhoorns en een 6 meter hoge waterglijbaan!
Wij als 'paardenmeisjes' gingen uiteraard samen met de anderen mee kijken naar de GCT in Miami. Helaas deed er maar één Nederlander mee, en die had 2 balken...
Iedereen bij de barbecue was erg gastvrij, we kregen zoveel eten en taart ( er was blijkbaar iemand jarig) dat we met buikpijn naar huis gingen. Wat een dag!
Morgen is het Easter day en gaan we met alle werknemers brunchen bij de stalmanager thuis. Dat beloofd wat!
Ik zal wat zon naar Nederland sturen! Want ik heb gehoord dat het weer daar nog wel beter kan!
Liefs uit het zonnige Florida! Bezoek is altijd welkom! Mocht je geld en tijd overhebben, let me know!
XXX
Sinds maandagavond 30 maart ben ik in Ocala, Florida. Na een reis van ruim 26 uur, geen slaap vanwege lastige mede passagiers (lees huilende baby's en snurkende mensen) was ik dan eindelijk geland in Orlando.
Airport Orlando is een en al Disneyworld, en daar liep ik dan opzoek naar de shuttle naar Ocala, hongerig en op mijn vrolijkst. Het enige eten wat ik kon vinden was Mac Donalds of Burgerking. In beide had ik weinig trek dus dat was even leven op drop die ik mee had gekregen van het thuisfront.. Eindelijk in de shuttle en op naar Ocala, ik werd ondertussen behoorlijk zenuwachtig. Aangekomen op de afgesproken plaats zou ik binnen 15 minuten worden opgehaald. Echter werden dit 45 minuten (amerikanen nemen de tijd niet zo nauw). Vervolgens kwam er een mega truck aanrijden met Redfield Farms op de deur. Die moet ik hebben!
Onderweg naar het huisje op Ocala Palms, een park voor gepensioneerde mensen. ( ja je leest het goed) Kon ik maar aan een ding denken: slapen!
Helaas zijn jetlags niet mijn ding en werd ik om 4 uur in de nacht wakker, en ik kon echt niet meer slapen.
Geduld is erg belangrijk hier in Ocala Palms, iedereen rijdt in golfkarretjes en onze trucks passen er niet tussendoor.. Niemand doet hier btw de deur van de auto of het huis op slot. Oude mensen zullen ons niet zo snel bestelen namelijk! Afijn, op naar de eerste werkdag!
Alex, een meisje uit Duitsland welke ook op de Farm werkt legde mij uit hoe het er bij Redfield aan toe gaat, en vooral dat iedereen erg aardig is! Ze zat bij mij in het huisje, samen met Erin, een meisje uit Amerika.
Daar was niks van gelogen, iedereen is hier erg aardig en ik kon direct aan de slag. Ze hebben twee farms, eentje heeft Emil pas gekocht en daar staan alle jonge paarden en drachtige merries. Op de andere farm staan de hunter en showjumping paarden. Ze hebben hier geen automatische drinkwaterbakken, dus naast brokken geven we d.m.v. een tuinslang de paarden water. Wat een werk! 70 paarden water geven duurt wel even haha. Gelukkig doe ik dit niet alleen, iedereen helpt mee met voeren en water geven.
Vervolgens mocht ik direct paarden gaan rijden. Waaronder een hunter paard. Nou wat een paard, heel anders om te rijden! Maar daar zal ik verder niet op in gaan ;)
De eerste avond terug in het huisje, nog steeds doodmoe van de jetlag, had ik gehoopt op een lekkere warme maaltijd die klaar zou staan. Helaas bleek dit niet het geval, er was niemand thuis en er kwam voorlopig ook niemand thuis. Achteraf blijkt dat Erin en Alex veel langer werken en pas later thuiskomen. Eerste avond was dus geen succes...
Slapen ging me nog steeds niet goed af, het is hier namelijk 6 uur eerder dan in Nederland! Daar moest ik echt aan wennen. De tweede dag verliep zo ongeveer hetzelfde als hierboven beschreven. Alleen was het woensdag 1 april erg warm, 27 graden! Geen 1 april grap. Dus de zowel ik als de paarden waren blij als de training erop zat. Er werken hier een hoop Mexicanen, zij doen de stallen en helpen bij het voeren en wassen van de paarden. Nou vandaag wilde ik heel graag zelf alle paarden wassen haha!
De stalmanager vroeg aan mij hoe het mij beviel in het huisje, en of ik niet liever in het andere huisje wilde wonen. Dat leek me heel erg gezellig, daar zijn namelijk 4 andere meiden van mijn leeftijd welke dezelfde werktijden hebben. Een stuk gezelliger bleek al direct! We gingen met zijn allen naar de supermarkt... O MIJN GOD die supermarkten hier zijn mega groot. Ik wilde graag appels hebben, nou er zijn (niet overdreven) ik denk wel 25 verschillende appelsoorten verkrijgbaar. Dit geldt voor alles, van chips tot vlees tot ijs. Ja heel veel Ben&Jerry ijs hebben ze hier. In extra grote family packs (kijk niet raar op als ik 40 kilo zwaarder terug kom).
'Even' naar de supermarkt was voor mij een serieus uitje en bezienswaardigheid.
Hier op stal staat Fandango HX, een goedgekeurde hengst uit Nederland. Er waren kopers voor geweest en zeer waarschijnlijk is hij verkocht. Daarom was er donderdag een barbecue voor iedereen van de farm! Zo'n barbecue houdt in dat er veel hotdogs, cheeseburgers, chips en corona doorheen gaan. Maar o zo lekker en gezellig! Het was vooral leuk om mijn collega's beter te leren kennen.
Vrijdag was een rustige dag, alle paarden waren namelijk donderdags ingeënt dus rijden zat er niet in. In plaats van dat de stalmanager ons naar huis laat gaan, moesten we blijven. 'In het geval dat...' vrijdag was dus een dag van lekker in de zon zitten en namen bedenken voor het nieuwe veulentje dat is geboren!
Vandaag, zaterdag 5 apri,l terwijl iedereen aan het genieten is op Paaspop zit ik hier op de bank Frozen te kijken met een schooiende franse bulldog voor m'n neus.... En ik heb het serieus super naar mijn zin! Paaspop haal ik volgend jaar dubbel en dwars in, iedere dag hier is een hele ervaring tot nu toe. Vandaag heb ik een echte cheerleader ontmoet (jaja haar broer werkt op de farm) en een echte sherrif auto gezien. Ze bestaan echt!! En niet alleen in films haha. Vandaag was een zeer warme dag, 31 graden en amper wind (iemand jaloers?). Ik heb een zeer schokkende ontdekking gedaan, alle racepaarden hebben een tatoeage op de binnenkant van hun bovenlip. In de mond dus. Emil heeft een paar racepaarden, gewoon omdat het kan. Eentje daarvan is geblesseerd en staat bij ons op de farm. Tijdens het borstelen kwam ik erachter. Ik schrok me dood! Vertel me niet dat een van de mensen die dit leest dat al wist? Ik niet dus. Ze doen het in plaats van een chip ofzo, heel apart. Google het maar, dan zie je hoe het eruit ziet!
Via de stalmanager, kregen we te horen dat er een barbecue in de buurt is. Cassy ik en Katrina besloten om daar heen te gaan. Barbecue crashen zoals we het noemen!
Onderweg, ik mocht rijden in de truck, op zoek naar die ene farm waar de barbecue was. Nou dat is nog niet zo makkelijk, aangezien Ocala alleen maar uit paardenbedrijven bestaat! Uiteindelijk toch gevonden.
Woorden kunnen niet beschrijven hoe mooi en luxe het daar is zeg! Inclusief brutale eekhoorns en een 6 meter hoge waterglijbaan!
Wij als 'paardenmeisjes' gingen uiteraard samen met de anderen mee kijken naar de GCT in Miami. Helaas deed er maar één Nederlander mee, en die had 2 balken...
Iedereen bij de barbecue was erg gastvrij, we kregen zoveel eten en taart ( er was blijkbaar iemand jarig) dat we met buikpijn naar huis gingen. Wat een dag!
Morgen is het Easter day en gaan we met alle werknemers brunchen bij de stalmanager thuis. Dat beloofd wat!
Ik zal wat zon naar Nederland sturen! Want ik heb gehoord dat het weer daar nog wel beter kan!
Liefs uit het zonnige Florida! Bezoek is altijd welkom! Mocht je geld en tijd overhebben, let me know!
XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
