Time flies when you're having fun

Ik werk gemiddeld 9 tot 11 uur per dag, erg lange dagen en dat 6 dagen per week. Als we eenmaal afgewerkt zijn gaan we of barbecueën, uiteten, film kijken, noem het maar op! Dan heb ik niet erg veel zin om mijn laptop op te starten.. Maar ik had een creatieve ingeving dus hierbij:

Eastern Sunday, zoals ze het hier noemen was aangebroken. En mijn eerste dag ‘vrij’. Vrij betekend hier dat je alleen ’s morgens of ’s avonds hoeft te voeren. Na het voeren gingen we snel even zwemmen. Hier in Ocala Palms is namelijk een zwembad en gym. Vol goede moed om mijn melkflessen eindelijk te bruinen wilde ik gaan zonnen. Maar zoals overal ter wereld, en helaas ook hier, als je moet werken is het mooi weer, als je vrij bent is het slecht weer... binnen zwemmen dan maar!
Eenmaal bij het zwembad aangekomen zag het zowel buiten als binnen grijs, maar niet vanwege het weer… Ik was even vergeten dat de gemiddelde leeftijd in Ocala Palms 65+ is. Ik had kunnen weten, er stonden ook zoveel golfkarretjes bij de ingang van het zwembad.

Na het zwemmen, wat van zeer korte duur was, wilde Katrin en ik snel iets van de omgeving zien, maar veel tijd om de omgeving te zien kregen we niet, want we gingen met zijn allen lunchen in Golden Ocala. Bij de stalmanager thuis, dachten we….

Golden Ocala is een zeer luxe woon park, en dan ook echt heel erg luxe. (voor de nieuwsgierigen http://www.goldenocala.com/ )
Eenmaal aangekomen bij de ingang van Golden Ocala wilde de bewaker ons niet binnen laten. Hij kon niet geloven dat wij in onze oude truck gingen brunchen in Golden Ocala. Uiteindelijk eenmaal binnen kwamen we erachter dat we in hét restaurant gingen lunchen.
Zwaar underdressed kwamen we daar aan, iedereen was in een spijkerbroek met t-shirt of blousje gekleed. Een aantal hadden zelfs hun stalkleding nog aan. De andere gasten, in cocktailjurkjes en 3-delige pakken keken ons apart aan.. Bij onze tafel aangekomen in een van de balzalen, want ja zo groot en luxe is het echt daar, mochten we naar het buffet.
Ik kan je vertellen, ik heb nog nooit zo lekker gebruncht en de toetjes waren god-de-lijk. Na verloop van tijd hadden we zo veel lekker eten gegeten dat ze ons bijna naar huis konden rollen.

2e paasdag kennen ze hier helaas niet, dus maandag was een gewone werkdag. Nouja helaas, het werken voelt totaal niet als werk. ’s Avonds na het werk moest een van de meiden worden afgezet bij Orlando Airport, een goed moment om eens buiten Ocala te gaan kijken.

Onderweg naar Orlando, ik verbaas me nog steeds over alle grote trucks en auto’s, hadden we besloten te gaan winkelen bij een outletcenter. Amerika is groot, groter grootst, dus het outletcenter was zo groot dat je er gerust 2 dagen kon rondlopen en dan nog niet alles had gezien! Na flink gewinkeld te hebben besloten Alex ik en Katrin om maar eens een Amerikaanse milkshake te gaan halen. Aangekomen bij de Mac Donalds bleek dat het ijs op was. Het ijs was op… op een zondag avond om 9 uur ’s avonds… Dat kan toch niet??? Helaas zonder een milkshake doorgereden naar Ocala.

Er hangt op stal een bord met onze namen erop en daaronder de paarden die je die dag moet rijden. Mijn naam spellen blijft moeilijk, het gaat van Anya tot Anica naar An. Achja, Anneke is ook wel een heel erg Nederlandse naam ;). Afijn, deze dag stond onder andere U.P. onder mijn naam. Ik moest echt even een paar keer kijken, want U.P. is namelijk een C-pony. Het was bloedheet, zoals iedere dag hier, en ik had medelijden met de pony. Ik na al mijn milkshakes en ijs op die arme pony met 31 graden is haast dierenmishandeling..

Het is nu 2 weken later en U.P. is een van mijn vaste paarden/pony’s om te rijden.. Ik heb wat minder Oreo milkshakes gedronken, daar is hij mij vast dankbaar voor!

Ik had die dag aan de meiden in het huisje beloofd om te gaan koken. Dit is nou niet bepaald mijn sterkste kant, en een gebakken ei of pannenkoeken vond ik wel erg saai. Spaghetti Bolognese ging het worden, na ongeveer 10 verschillende ‘hoe maak je spaghetti’ recepten door te lezen mocht het resultaat er zeer zeker zijn! Wie weet verander ik wel mijn carrière en word ik kok?

Sinds ik hier ben, ben ik diverse malen uiteten geweest.(bijna iedere dag) Helaas ging Claire, een van de meiden uit mijn huisje, terug naar Ierland. Ze wilde graag naar een Mexicaans restaurant. De margarita’s in dat restaurant zouden de beste van heel Ocala zijn! Nou dat wilde ik maar al te graag proeven.
Mexicaans eten bevalt me trouwens erg goed, zoals al het eten hier… (op het brood na) Ik had er alleen niet aan gedacht dat de minimum leeftijd hier 21 is.. Iedereen moet zich overal legitimeren, zo ook in het restaurant. Dus iemand anders bestelde voor mij een margarita. Ik voelde me weer als een 15 jarige, stiekem alcohol drinken! Maakt het alleen maar lekkerder haha.
Toen ik mijn fris op had, kreeg ik opeens nog een vol gevuld glas. Zonder dat ik had gevraagd. Ik snapte er niks van, want ik hoefde niet nog meer fris! Wat blijkt nu, overal in elk restaurant vullen ze hier het fris/water gratis bij! Onbeperkt… zo handig! Ik hou van Amerika haha.

Helaas kwam aan deze veel te gezellige avond een einde omdat het restaurant ging afsluiten, we werden letterlijk naar buiten gepraat. Dit betekende ook dat de avond bijna voorbij was en Claire bijna naar huis ging…

Katrin zou een dag later naar huis gaan, en wilde graag nog een cadeautje kopen voor haar vader. Een origineel cadeautje werd een cowboyhoed. Nou westernstores in overvloed in Amerika zou je denken, niets bleek minder waar en we moesten goed zoeken. Uiteindelijk toch gevonden en cowboyhoeden in overvloed! Net een westernfilm met allemaal cowboys in de winkel!

We hadden weer een afscheidsdiner, maar nu bij Outback Stakehouse. Zeer leuke avond waar ook helaas weer een einde aan moest komen.. Toen we naar buiten liepen stond er een grote GMC truck voor de deur, zo’n grote truck had ik nog niet van dichtbij gezien! Alles laten ze hier open, van auto’s tot huizen. Dus ik moest een gokje wagen. De auto was open! Ik schrok mezelf eerlijk dood, want wat voor een grote reus moet in zo’n truck rijden! Maken dat we wegkwamen dus haha.

De dag erna moest helaas ook Katrin naar huis toe, nu waren we nog maar met zijn 3en in het huisje. Een stuk stiller, ook op de farm.
Na het werk gingen ik en Cassy naar de bioscoop. Ik dacht dat de bioscoop in Eindhoven groot was, maar dit sloeg werkelijk waar alles.. Zo groot, zoveel popcorn en zo’n grote stoelen! Misschien voor alle ‘grote’ Amerikanen?

Ik roep al 2 weken lang dat ik graag naar Disneyworld wil gaan. Maandag 13 april was het dan eindelijk zo ver! Ik, Cassy en Alex gingen niet naar Disney maar naar Universal Studios. In één woord geweldig! Zoveel achtbanen en attracties waar je u tegen zegt. Het regent nooit hier in de Sunshine state of America, maar natuurlijk net als wij in de rij staan voor een van de spectaculairste achtbanen begint het te onweren… Het kan ook niet anders dus het wachten was voor niks.. Het was een geweldige dag met een mooi vuurwerk op het einde, Universal Studios bestaat dit jaar namelijk maar liefst 100 jaar!

Even iets heel anders, de insecten hier zijn mega groot, vies, harig en noem het maar op. Om nachtmerries van te krijgen. En Amerika zou Amerika niet zijn, het is toegestaan om zonder helm op een motor te rijden.. We reden de highway op en er kwam een motorclub voorbij geracet, zonder helm… Heel apart om te zien, ziet er wel stoer uit dat wel!


Aanstaande zondag is mijn afscheidsinner, bij Horse&Hound. Maandag ga ik al naar huis… de tijd vliegt werkelijk waar voorbij.